A historia musical dos Areeiras comeza alá polo primeiro cuarto do século, cando un rapaz de Catoira de 11 anos, de nome Ramón Sumay decide aprender a tocar a gaita. Entra en contacto con Agustín, de alcume O Carabinero, e intégrase con el no Grupo de Gaitas de Campelo. Máis tarde tamén se integraría no mesmo grupo o seu irmán Tito.

Corría o ano 1943 cando os dous irmáns Sumay abandonan a formación de Campelo e forman co seu irmán Agustín, e máis Alfonso O Zapateiro o grupo OS AREEIRAS. A formación veuse alterada só no referente ó bombeiro, posto polo que pasou o irmán máis novo, Eugenio e finalmente foi Castro quen se encargou do bombo, completándose a que sería definitiva formación do cuarteto. E así, tocando en romarías e verbenas, foi pasando o tempo ... Corenta e dous anos en activo foron testemuña e campo de traballo deste cuarteto ata que no ano 1985 deixaron definitivamente de tocar en público. Atrás quedaba unha carreira musical que percorreu todo o país. As súas múltiples anéctodas con grupos coma Os Campaneiros, eternos compañeiros, amigos e rivais a un tempo. As historias case incribles dun grupo que se caracterizaba por acompañar as gaitas coas voces que chegou a provocar mesmo o afundimento de algún palco debido á enorme cantidade de xente que nes se subia a acompañalos nos cantos; dun grupo cun repertorio cheo de pezas de baile nuns tempos de escaseza, case inexistencia, de orquestras de verbenas.

Cando andaban metidos en idades octoxenarias, xurdiu a idea de gravar o seu xeito de interpretar, de que nos quede unha mostra do seu riquísimo e variado repertorio. Para iso foi preciso suplir ó desaparecido Castro, tarefa que se encomendou, unha vez máis, a un membro da familia Sumay, o xoven Ramón Fernández, neto á súa vez de Ramón.